Głównym źródłem składników mineralnych dla roślin jest gleba. Są one pobierane wraz z wodą przez korzenie i transportowane do innych części roślin. Prawidłowe nawożenie gleby (nawożenie doglebowe) jest więc najwłaściwszym sposobem zaopatrywania roślin w potrzebne im składniki.
Pod względem techniki nawożenia wyróżnia się następujące sposoby wysiewu nawozów:
- nawożenie powierzchniowe rozsiewaczami tarczowymi i pneumatycznymi
- nawożenie zlokalizowane (punktowe, rzędowe lub taśmowe) agregatem siewnym z osobnymi siewnikami i redlicami do nawozu i nasion.
- nawożenie dolistne (awaryjne, pozakorzeniowe)
Zlokalizowany siew polecany jest:
- na gleby o niskiej zasobności w składniki przyswajalne szczególnie fosfor i potas oraz silnie uwsteczniające te składniki;
- na gleby położone na terenach z cyklicznie powtarzającymi się suszami, nawadnianych;
- przy stosowaniu tzw. dawek startowych nawozów (niewielkie ilości nawozów);
- w uprawie roślin o krótkim okresie wegetacji i jednocześnie dużych wymaganiach pokarmowych (sałata);
- w uprawie o początkowym wolnym tempie wzrostu systemu korzeniowego (kukurydza).
Nawożenie dolistne ma miejsce w przypadku:
- nadmiernego wypłukania składników mineralnych w głąb gleby przy dużej ilości opadów;
- uwsteczniana fosforu przy zbyt kwaśnym lub zasadowym odczynie gleby;
- nadmiaru w glebie innego antagonistycznego składnika (tzw. antagonizm jonowy);
- trudności w przemieszczaniu się składników (np.: wapnia) do owoców w okresie najintensywniejszego wzrostu;
- uszkodzenia korzeni.
wtorek, 28 kwietnia 2020
Przechowywanie nawozów i BHP
Przechowywanie nawozów powinno zachodzić w określonych warunkach, tak aby nawozy nie traciły swojej wartości nawozowej oraz spełnione były zasady BHP.
NAWOZY NATURALNE STAŁE
muszą być przechowywane w pomieszczeniach inwentarskich lub na szczelnych płytach zaopatrzonych w instalacje odprowadzające ścieki do szczelnych zbiorników.
NAWOZY NATURALNE PŁYNNE
muszą być przechowywane w szczelnych zbiornikach.
NAWOZY MINERALNE
należy przechowywać w oryginalnych opakowaniach. Do przechowywania dużych ilości nawozów mineralnych konieczne są specjalne magazyny. W małych gospodarstwach można je przechowywać w pomieszczeniach zastępczych, przeznaczonych do tego celu lub przynajmniej pod dachem. Dopuszczalne jest również składowanie tych nawozów w pryzmach na nieprzepuszczalnym podłożu, pod przykryciem z materiału wodoszczelnego.
Pomieszczenia do przechowywania powinny być suche, szczelne, a system wietrzenia powinien zabezpieczać przed dopływem wilgotnego powietrza.
Podłoga, na której składowane są nawozy , powinna być z betonu lub cegły i pokryta warstwą asfaltu. Zabezpiecza to przed podsiąkaniem wody. Na podłodze należy ułożyć grube belki, a następnie szczelne podkłady z desek, tak aby nawozy znajdowały się 10-20 cm nad podłogą. Nawozy nie mogą dotykać ścian bocznych. Ściany boczne izoluje się lepikiem i papą bitumiczną.
Nawozy pakowane w worki układa się poziomo, warstwami na krzyż, nie więcej niż 8 worków w pryzmie (ze względu na pękanie worków i zbrylanie się nawozów).
Nawozy luzem przechowuje się w pryzmach do 2 m wysokości i oddzielone od innych nawozów, aby nie nastąpiło ich zmieszanie. Powinny być przechowywane w magazynach lub pod zadaszeniem. Dopuszcza się składowanie tych nawozów w pryzmach uformowanych na nieprzepuszczalnym podłożu, pod przykryciem z materiału wodoszczelnego.
Pryzmy nie mogą być zakładane na spadkach terenu oraz w strefach ochrony pośredniej wód i w strefach wrażliwych.
NAWOZY NATURALNE STAŁE
muszą być przechowywane w pomieszczeniach inwentarskich lub na szczelnych płytach zaopatrzonych w instalacje odprowadzające ścieki do szczelnych zbiorników.
NAWOZY NATURALNE PŁYNNE
muszą być przechowywane w szczelnych zbiornikach.
NAWOZY MINERALNE
należy przechowywać w oryginalnych opakowaniach. Do przechowywania dużych ilości nawozów mineralnych konieczne są specjalne magazyny. W małych gospodarstwach można je przechowywać w pomieszczeniach zastępczych, przeznaczonych do tego celu lub przynajmniej pod dachem. Dopuszczalne jest również składowanie tych nawozów w pryzmach na nieprzepuszczalnym podłożu, pod przykryciem z materiału wodoszczelnego.
Pomieszczenia do przechowywania powinny być suche, szczelne, a system wietrzenia powinien zabezpieczać przed dopływem wilgotnego powietrza.
Podłoga, na której składowane są nawozy , powinna być z betonu lub cegły i pokryta warstwą asfaltu. Zabezpiecza to przed podsiąkaniem wody. Na podłodze należy ułożyć grube belki, a następnie szczelne podkłady z desek, tak aby nawozy znajdowały się 10-20 cm nad podłogą. Nawozy nie mogą dotykać ścian bocznych. Ściany boczne izoluje się lepikiem i papą bitumiczną.
Nawozy pakowane w worki układa się poziomo, warstwami na krzyż, nie więcej niż 8 worków w pryzmie (ze względu na pękanie worków i zbrylanie się nawozów).
Nawozy luzem przechowuje się w pryzmach do 2 m wysokości i oddzielone od innych nawozów, aby nie nastąpiło ich zmieszanie. Powinny być przechowywane w magazynach lub pod zadaszeniem. Dopuszcza się składowanie tych nawozów w pryzmach uformowanych na nieprzepuszczalnym podłożu, pod przykryciem z materiału wodoszczelnego.
Pryzmy nie mogą być zakładane na spadkach terenu oraz w strefach ochrony pośredniej wód i w strefach wrażliwych.
poniedziałek, 20 kwietnia 2020
Produktywność nawozów
PRODUKTYWNOŚĆ NAWOZÓW jest to przyrost plonów (w kilogramach lub tonach), jaki odnotowuje się na jednostkę zastosowanego nawozu lub czystego składnika.
Na produktywność nawozów ma wiele czynników:
1. Warunki klimatyczne
W miarę zwiększania się ilości opadów zimowych, zwiększa się efektywność wiosennego nawożenia azotem, a w sytuacji bezśnieżnej zimy sytuacja jest odwrotna. Przebieg pogody w okresie wegetacji ma również wpływ na efektywność nawożenia nawozami organicznymi. Jeżeli w okresie wegetacji, wiosną i latem, występuje dużo okresów suszy lub temperatury są niższe od przeciętnych, wówczas mineralizacja substancji organicznej zarówno glebowej, jak i pochodzącej od wniesionych aktualnie nawozów organicznych jest ograniczona. W tych warunkach efektywność nawozów organicznych w danym roku będzie znacząco mniejsza.
2. Warunki glebowe
Najwyższa efektywność nawożenia ma miejsce na glebach zasobnych, o dobrych właściwościach fizycznych. W miarę pogarszania się warunków siedliskowych użytków rolnych spada efektywność nawożenia i jest najniższa na glebach bardzo lekkich, kwaśnych, o małym kompleksie sorpcyjnym. Nadmierne zakwaszenie gleb uprawnych jest jednym z głównych czynników zmniejszających efektywność nawożenia.
3. Następstwo roślin
Do roślin, które pozostawiają po sobie dużo azotu, należą rośliny bobowate, okopowe uprawiane na nawozach naturalnych oraz rośliny, pod które zastosowano duże dawki azotu. Im lepsze jest więc stanowisko , tym dla utrzymania wysokiej efektywności nawożenia należy odpowiednio zmniejszyć dawkę azotu.
4. Poziom agrotechniczny gospodarstwa
Wraz ze wzrostem poziomu agrotechnicznego wzrasta produktywność nawozów. Na glebie źle uprawionej, zachwaszczonej, gdzie źle działają urządzenia melioracyjne, nawet przy zastosowaniu dużych dawek nawozów nie należy oczekiwać wysokich plonów.
5. Dawki, dobór i sposoby stosowania nawozów
Zazwyczaj wpływ małych dawek na plon jest nieznaczny i wzrasta w miarę zwiększania ilości nawozów do dawki optymalnej. Dalsze zwiększenie ilości nawozów obniża ich produktywność.
Z ilością zastosowanych nawozów związana jest również opłacalność nawożenia, która określa wartość przyrostu plonu wyrażonych w złotych, przypadającą na 1 zł kosztów nawożenia.
Na produktywność nawozów ma wiele czynników:
1. Warunki klimatyczne
W miarę zwiększania się ilości opadów zimowych, zwiększa się efektywność wiosennego nawożenia azotem, a w sytuacji bezśnieżnej zimy sytuacja jest odwrotna. Przebieg pogody w okresie wegetacji ma również wpływ na efektywność nawożenia nawozami organicznymi. Jeżeli w okresie wegetacji, wiosną i latem, występuje dużo okresów suszy lub temperatury są niższe od przeciętnych, wówczas mineralizacja substancji organicznej zarówno glebowej, jak i pochodzącej od wniesionych aktualnie nawozów organicznych jest ograniczona. W tych warunkach efektywność nawozów organicznych w danym roku będzie znacząco mniejsza.
2. Warunki glebowe
Najwyższa efektywność nawożenia ma miejsce na glebach zasobnych, o dobrych właściwościach fizycznych. W miarę pogarszania się warunków siedliskowych użytków rolnych spada efektywność nawożenia i jest najniższa na glebach bardzo lekkich, kwaśnych, o małym kompleksie sorpcyjnym. Nadmierne zakwaszenie gleb uprawnych jest jednym z głównych czynników zmniejszających efektywność nawożenia.
3. Następstwo roślin
Do roślin, które pozostawiają po sobie dużo azotu, należą rośliny bobowate, okopowe uprawiane na nawozach naturalnych oraz rośliny, pod które zastosowano duże dawki azotu. Im lepsze jest więc stanowisko , tym dla utrzymania wysokiej efektywności nawożenia należy odpowiednio zmniejszyć dawkę azotu.
4. Poziom agrotechniczny gospodarstwa
Wraz ze wzrostem poziomu agrotechnicznego wzrasta produktywność nawozów. Na glebie źle uprawionej, zachwaszczonej, gdzie źle działają urządzenia melioracyjne, nawet przy zastosowaniu dużych dawek nawozów nie należy oczekiwać wysokich plonów.
5. Dawki, dobór i sposoby stosowania nawozów
Zazwyczaj wpływ małych dawek na plon jest nieznaczny i wzrasta w miarę zwiększania ilości nawozów do dawki optymalnej. Dalsze zwiększenie ilości nawozów obniża ich produktywność.
Z ilością zastosowanych nawozów związana jest również opłacalność nawożenia, która określa wartość przyrostu plonu wyrażonych w złotych, przypadającą na 1 zł kosztów nawożenia.
Zasady mieszania nawozów mineralnych
Czynnikami decydującymi o możliwości mieszania nawozów mineralnych są:
właściwości fizyczne i chemiczne, termin stosowania i dawka.
WŁAŚCIWOŚCI CHEMICZNE
Należy unikać mieszania związków, które w wyniku reakcji chemicznej:
- tworzą produkty nierozpuszczalne w wodzie: wapń+siarka, wapń+fosfor
- powodują straty składnika (np.: nawozów zawierających N jako NH4+ z nawozami o odczynie zasadowym gdyż, dochodzi wówczas do ulatniania amoniaku).
WŁAŚCIWOŚCI FIZYCZNE
Należy unikać mieszania produktów:
- o różnym stopniu granulacji (następuje segregacja, czyli wtórne rozdzielenie),
- higroskopijnych z niehigroskopijnymi (może dojść do pogorszenia ich stanu fizycznego np.: zbrylenia i upłynnienia).
TERMIN STOSOWANIA
Należy unikać mieszania produktów o różnym terminie stosowania, np.: nawozów przedsiewnych z pogłównymi.
DAWKA NAWOZU
Należy unikać mieszania produktów stosowanych w różnych dawkach np.: nawozów do odkwaszania gleb z innymi nawozami mineralnymi. w zasadzie nie należy mieszać nawozów wapniowych z innymi.
Poniżej załączam
kliknij -TABELA MIESZANIA NAWOZÓW MINERALNYCH
kh
Informacje opracowane na podstawie:
Krysiak C., Mierzwa - Mróz E., Wińska - Krysiak M., Wrochna M.: Przygotowanie i planowanie produkcji ogrodniczej.: część 2. Warszawa: Wyd. REA, 2009. ISBN 978-83-7544-113-0.
Nawozy mikroelementowe
Do nawozów mikroelementowych należą:
- sole techniczne i tlenki mikroelementowe, które są dobrze rozpuszczalne w wodzie, przydatne do produkcji nawozów jako surowce, maja uniwersalne zastosowanie, są tanie. Stosuje je sie dolistnie i doglebowo.
- chelaty, czyli związki kompleksowe, w których cząsteczka organiczna (chelator) łączy się za pośrednictwem dwóch lub więcej sąsiadujących grup z jonem centralnym, najczęściej 2 lub 3 wartościowym kationem metalu. Chelatorami mogą być: proste kwasy organiczne (cytrynowy, szczawiowy), pochodne wielowęglowych kwasów aminowych (EDTA, DTPA, EDTHMA), odpady przemysłowe. Zasada pobierania kationów w formie schelatowanej polega na tym, że cząsteczki chelatu uwalniają kation na powierzchni korzenia lub liścia, ewentualnie wewnątrz tkanek roślinnych, zatem nie dochodzi do uwstecznienia mikroskładnika w glebie. Używa sie ich do nawożenia dolistnego i fertygacji.
- szkliwa, czyli związki kompleksowe, powstałe przez stopnienie w wysokiej temperaturze soli technicznych zawierających mikroelementy z tlenkami tych metali.
Na rynku znajduje się duży wybór nawozów mikroelementowych. Poniższy link przekieruje Was na stronę, gdzie zapoznacie się z konkretnymi nawozami:
nawozy mikroelementowe
kh
- sole techniczne i tlenki mikroelementowe, które są dobrze rozpuszczalne w wodzie, przydatne do produkcji nawozów jako surowce, maja uniwersalne zastosowanie, są tanie. Stosuje je sie dolistnie i doglebowo.
- chelaty, czyli związki kompleksowe, w których cząsteczka organiczna (chelator) łączy się za pośrednictwem dwóch lub więcej sąsiadujących grup z jonem centralnym, najczęściej 2 lub 3 wartościowym kationem metalu. Chelatorami mogą być: proste kwasy organiczne (cytrynowy, szczawiowy), pochodne wielowęglowych kwasów aminowych (EDTA, DTPA, EDTHMA), odpady przemysłowe. Zasada pobierania kationów w formie schelatowanej polega na tym, że cząsteczki chelatu uwalniają kation na powierzchni korzenia lub liścia, ewentualnie wewnątrz tkanek roślinnych, zatem nie dochodzi do uwstecznienia mikroskładnika w glebie. Używa sie ich do nawożenia dolistnego i fertygacji.
- szkliwa, czyli związki kompleksowe, powstałe przez stopnienie w wysokiej temperaturze soli technicznych zawierających mikroelementy z tlenkami tych metali.
Na rynku znajduje się duży wybór nawozów mikroelementowych. Poniższy link przekieruje Was na stronę, gdzie zapoznacie się z konkretnymi nawozami:
nawozy mikroelementowe
kh
Informacje opracowane na podstawie:
Krysiak C., Mierzwa - Mróz E., Wińska - Krysiak M., Wrochna M.: Przygotowanie i planowanie produkcji ogrodniczej.: część 2. Warszawa: Wyd. REA, 2009. ISBN 978-83-7544-113-0.
intermag.pl
intermag.pl
wtorek, 7 kwietnia 2020
Nawozy wieloskładnikowe
mają liczne zalety, do których należą:
- większa zawartość składników pokarmowych niż w nawozach pojedynczych
- jednoczesne dokarmianie roślin kilkoma składnikami
- precyzja nawożenia dzięki jednakowemu składowi chemicznemu granul w nawozach kompleksowych
- możliwość doboru odpowiedniego składu do fazy wzrostu roślin
- lepsze właściwości fizyczne w porównaniu z nawozami pojedynczymi
Oprócz innych zalet mają one jednak również wady: stały stosunek N:P:K, wyższe koszty produkcji.
Do nawozów wieloskładnikowych należą nawozy:
- kompleksowe (np.: saletra potasowa, fosforan amonowy, fosforan potasowy, polifoski, Florovit, Mikroflor 1 i 2 )
- mieszane (np.: azofoska, MIS3 i MIS4. Fruktus 1 , Fruktus 2, Vitaflor 1, Vitaflor 2, Ekolist Standard)
- większa zawartość składników pokarmowych niż w nawozach pojedynczych
- jednoczesne dokarmianie roślin kilkoma składnikami
- precyzja nawożenia dzięki jednakowemu składowi chemicznemu granul w nawozach kompleksowych
- możliwość doboru odpowiedniego składu do fazy wzrostu roślin
- lepsze właściwości fizyczne w porównaniu z nawozami pojedynczymi
Oprócz innych zalet mają one jednak również wady: stały stosunek N:P:K, wyższe koszty produkcji.
Do nawozów wieloskładnikowych należą nawozy:
- kompleksowe (np.: saletra potasowa, fosforan amonowy, fosforan potasowy, polifoski, Florovit, Mikroflor 1 i 2 )
- mieszane (np.: azofoska, MIS3 i MIS4. Fruktus 1 , Fruktus 2, Vitaflor 1, Vitaflor 2, Ekolist Standard)
kh
Informacje opracowane na podstawie:
Informacje opracowane na podstawie:
Krysiak C., Mierzwa - Mróz E., Wińska - Krysiak M., Wrochna M.: Przygotowanie i planowanie produkcji ogrodniczej.: część 2. Warszawa: Wyd. REA, 2009. ISBN 978-83-7544-113-0.
Nawozy wapniowe
produkowane są ze skał osadowych wapiennych, które składają się z kalcytu oraz dolomitu lub materiałów odpadowych różnych gałęzi przemysłu.
Nawozy wapniowe można podzielić na nawozy wapniowe w formie tlenkowej, węglanowej i inne.
Są to najczęściej nawozy barwy białej lub o różnych odcieniach szarości, pyliste.
Stosowane są w celu zwapnowania gleb najczęściej raz na 4 lata. Celem wapnowania jest zmiana odczynu gleb kwaśnych, przywrócenie glebom kwaśnym utraconych ilości wapnia, usunięcie z roztworu glebowego wolnych jonów glinu i żelaza, ograniczanie pobierania i akumulacji metali ciężkich przez rośliny, poprawienie fizycznych, chemicznych i biologicznych właściwości gleby.
kh
Nawozy wapniowe można podzielić na nawozy wapniowe w formie tlenkowej, węglanowej i inne.
Są to najczęściej nawozy barwy białej lub o różnych odcieniach szarości, pyliste.
Stosowane są w celu zwapnowania gleb najczęściej raz na 4 lata. Celem wapnowania jest zmiana odczynu gleb kwaśnych, przywrócenie glebom kwaśnym utraconych ilości wapnia, usunięcie z roztworu glebowego wolnych jonów glinu i żelaza, ograniczanie pobierania i akumulacji metali ciężkich przez rośliny, poprawienie fizycznych, chemicznych i biologicznych właściwości gleby.
kh
Informacje opracowane na podstawie:
Krysiak C., Mierzwa - Mróz E., Wińska - Krysiak M., Wrochna M.: Przygotowanie i planowanie produkcji ogrodniczej.: część 2. Warszawa: Wyd. REA, 2009. ISBN 978-83-7544-113-0.
rolmarket.pl
poniedziałek, 6 kwietnia 2020
Nawozy magnezowe
Ze względu na rozpuszczalność nawozy magnezowe dzielimy na:
- dobrze rozpuszczalne w wodzie: siarczan magnezowy, kizeryt, saletra magnezowa płynna
- słabo rozpuszczalne w wodzie: Rolmag 40, Polmag 60
Do nawozów magnezowych zalicza się również nawozy mineralne zawierające magnez i inny składnik, takie jak saletra amonowa z magnezem, saletrzak magnezowy, superfosfat pojedynczy z magnezem, kameks, kainit magnezowy, kalimagnezja, wapno tlenkowe i węglanowe z magnezem oraz nawozy wieloskładnikowe.
W glebie magnez jest sorbowany wymiennie w kompleksie sorpcyjnym. Jedynie na glebach lekkich może dojść do przemieszania do głębszych warstw. W uprawie warzyw i roślin ozdobnych o płytkim systemie korzeniowym należy uwzględnić dokarmianie dolistne magnezem. W sadownictwie wymywanie magnezu ma małe znaczenie ze względu na głęboki system korzeniowy większości drzew i krzewów jagodowych.
Siarczan magnezu
Informacje opracowane na podstawie:
- dobrze rozpuszczalne w wodzie: siarczan magnezowy, kizeryt, saletra magnezowa płynna
- słabo rozpuszczalne w wodzie: Rolmag 40, Polmag 60
Do nawozów magnezowych zalicza się również nawozy mineralne zawierające magnez i inny składnik, takie jak saletra amonowa z magnezem, saletrzak magnezowy, superfosfat pojedynczy z magnezem, kameks, kainit magnezowy, kalimagnezja, wapno tlenkowe i węglanowe z magnezem oraz nawozy wieloskładnikowe.
W glebie magnez jest sorbowany wymiennie w kompleksie sorpcyjnym. Jedynie na glebach lekkich może dojść do przemieszania do głębszych warstw. W uprawie warzyw i roślin ozdobnych o płytkim systemie korzeniowym należy uwzględnić dokarmianie dolistne magnezem. W sadownictwie wymywanie magnezu ma małe znaczenie ze względu na głęboki system korzeniowy większości drzew i krzewów jagodowych.
Siarczan magnezu
to uniwersalny nawóz przeznaczony do nawożenia dolistnego. Uzupełnia niedobory magnezu i siarki, które najczęściej występują w fazie intensywnego wzrostu roślin, a zawarty w nim magnez znacząco wpływa na jakość i wysokość plonów.
Nawóz siarczan magnezu jest całkowicie rozpuszczalny w wodzie, dzięki czemu doskonale nadaje się do oprysków dolistnych, wykonywanych za pomocą aparatury stosowanej w ochronie roślin oraz w systemach kropelkowych i zraszających.
Ponadto siarczan magnezu można łączyć z większością stosowanych środków ochrony roślin.
Produkt warto stosować profilaktycznie w celu zabezpieczenia drzew iglastych przed żółknięciem igieł.
Składniki pokarmowe:
- tlenek magnezu (MgO) rozpuszczalny w wodzie – 16%
- tlenek siarki (SO3) rozpuszczalny – 32%
- tlenek siarki (SO3) rozpuszczalny – 32%
kh
Informacje opracowane na podstawie:
Krysiak C., Mierzwa - Mróz E., Wińska - Krysiak M., Wrochna M.: Przygotowanie i planowanie produkcji ogrodniczej.: część 2. Warszawa: Wyd. REA, 2009. ISBN 978-83-7544-113-0.
poniedziałek, 30 marca 2020
Nawozy potasowe
to nawozy mineralne, których głównym składnikiem jest potas w formie kationu K+, będący makroskładnikiem pokarmowym dla roślin, niezbędny w międzymembranowym transporcie elektronów podczas asymilacji dwutlenku węgla (CO2) oraz pośrednio do biosyntezy związków organicznych – sumarycznie jego niedobór powoduje mniejsze wytwarzanie cukrów (monosacharydów i w efekcie skrobi).
Surowcami do produkcji nawozów potasowych są surowe sole potasowe (sylwin, sylwinit, karnalit, kainit, glazeryt, langbajnit, polihalit).
W zależności od rodzaju anionu, z jakim połączony jest potas, nawozy dzielimy na:
- chlorkowe: sól potasowa, kainit magnezowy, kameks
- siarczanowe: siarczan potasu, kalimagnezja
- inne: saletra potasowa
to uniwersalny, granulowany nawóz przeznaczony do nawożenia przedsiewnie lub pogłównie warzyw, drzew i krzewów owocowych, roślin jagodowych, roślin ozdobnych oraz trawników.
Surowcami do produkcji nawozów potasowych są surowe sole potasowe (sylwin, sylwinit, karnalit, kainit, glazeryt, langbajnit, polihalit).
W zależności od rodzaju anionu, z jakim połączony jest potas, nawozy dzielimy na:
- chlorkowe: sól potasowa, kainit magnezowy, kameks
- siarczanowe: siarczan potasu, kalimagnezja
- inne: saletra potasowa
Sól potasowa (Chlorek potasu o zawartości 60% K2O) - jest najpopularniejszym nawozem potasowym, stanowiącym główne źródło potasu dla roślin. Potas należy obok azotu i fosforu do najważniejszych składników pokarmowych dla roślin i spełnia wiele istotnych dla nich funkcji :
• zwiększa urodzajność,
• polepsza jakość roślin uprawnych,
• zwiększa wytrzymałość roślin na suszę poprzez usprawnienie ich gospodarki wodnej,
• zwiększa odporność roślin na choroby i wyleganie,
• poprawia wykorzystanie przez rośliny dostępnego w glebie azotu,
• przyspiesza procesy fotosyntezy.
Rośliny dobrze zaopatrzone w potas korzystnie wpływają z kolei na zdrowie ludzi i zwierząt, poprzez zwiększenie zawartości potasu w ich diecie.
Ten wysokoskoncentrowany i łatwo przyswajalny nawóz może być stosowany pod prawie wszystkie uprawy i na wszystkich rodzajach gleb. Może on być używany zarówno do podstawowego nawożenia przedsiewnego jak i do nawożenia podtrzymującego. Nadaje się do nawożenia wszystkich roślin uprawnych z wyjątkiem tytoniu, chmielu, roślin jagodowych i niektórych warzyw.
Siarczan potasu
to uniwersalny, granulowany nawóz przeznaczony do nawożenia przedsiewnie lub pogłównie warzyw, drzew i krzewów owocowych, roślin jagodowych, roślin ozdobnych oraz trawników.
Jest wysokoprocentowym, w 100% naturalnym produktem wydobywanym z pokładów morskich.
Po zmieszaniu z glebą bardzo szybko ulega rozkładowi, dzięki czemu składniki pokarmowe są bezpośrednio przyswajalne przez rośliny. Dzięki niskiej zawartości chloru doskonale sprawdza się w uprawach wrażliwych na sole i chlorki.Siarczan potasu pozytywnie wpływa na krzewienie się roślin i wytwarzanie nowych łodyg, lepszy wygląd, smak oraz aromat owoców i warzyw. Zwiększa również zawartość cukru w owocach.
Po zmieszaniu z glebą bardzo szybko ulega rozkładowi, dzięki czemu składniki pokarmowe są bezpośrednio przyswajalne przez rośliny. Dzięki niskiej zawartości chloru doskonale sprawdza się w uprawach wrażliwych na sole i chlorki.Siarczan potasu pozytywnie wpływa na krzewienie się roślin i wytwarzanie nowych łodyg, lepszy wygląd, smak oraz aromat owoców i warzyw. Zwiększa również zawartość cukru w owocach.
Dawkowanie:- warzywa w zależności od rodzaju: od 2kg/100m2 do 7kg/100m2- rośliny ozdobne: 5-6kg/100m2- drzewa owocowe, krzewy i rośliny jagodowe: od 2kg/100m2 do 6kg/100m2- trawniki: nowozałożone: 1-3 kg/100m2, wieloletnie : 4-6kg/100m2
Składniki pokarmowe:- tlenek potasu (K2O) rozpuszczalny w wodzie – 50%
- trójtlenek siarki (SO3) rozpuszczalny w wodzie – 45%
- trójtlenek siarki (SO3) rozpuszczalny w wodzie – 45%
kh
Informacje opracowane na podstawie:
Informacje opracowane na podstawie:
Krysiak C., Mierzwa - Mróz E., Wińska - Krysiak M., Wrochna M.: Przygotowanie i planowanie produkcji ogrodniczej.: część 2. Warszawa: Wyd. REA, 2009. ISBN 978-83-7544-113-0.
niedziela, 29 marca 2020
Nawozy fosforowe
to nawozy mineralne, których głównym składnikiem odżywczym jest fosfor, makroelement w odżywianiu roślin, wchodzący w skład m.in. kwasów nukleinowych i fityny. Fosfor występuje w nich w postaci ortofosforanów.
KLIKNIJ PORADY NAWOZOWE
Do ich produkcji wykorzystuje się głównie apatyty i fosforyty, a w mniejszym stopniu odpady przemysłowe i produkcyjne (np. kości). W Polsce, ze względu na niewielkie zasoby fosforanów, wykorzystuje się głównie surowce importowane.
Nawozy fosforowe w niewielkim stopniu zwiększają wielkość plonu, jednak znacząco poprawiają jego jakość. Wpływają też na efektywność nawożenia nawozami azotowymi.
Ze względu na szybkość działania nawozy fosforowe dzieli się na:
- rozpuszczalne w wodzie (o działaniu szybkim)
- w pełni rozpuszczalne w wodzie (fosforan potasu - nawóz kompleksowy) mają zastosowanie do pożywek
- częściowo rozpuszczalne w wodzie ze względu na obecność gipsu i innych zanieczyszczeń (superfosfat pojedynczy pylisty i granulowany, superfosfat pojedynczy z magnezem, superfosfat potrójny granulowany, superfosfat potrójny granulowany borowany) - rozpuszczalne w kwasach organicznych lub mineralnych (o działaniu powolnym)
- mączki kostne
- mączki fosforytowe
KLIKNIJ PORADY NAWOZOWE
SUPERFOSFAT WZBOGACONY
to uniwersalny nawóz fosforowy przeznaczony do stosowania przedsiewnie, wiosną i jesienią na wszystkich glebach oraz pod wszystkie rośliny uprawne.
Superfosfat jest rozpuszczalny w wodzie i bardzo łatwo przyswajalny przez rośliny. Nawóz wpływa głównie na jakość plonów, a szczególnie na ich prawidłowy wzrost. Ponadto zawiera wapń, który poprawia właściwości glebowe, tworząc warunki do prawidłowego rozwoju roślin.
Nawóz występuje w postaci granulatu, który zapewnia równomierny wysiew, a także równomierne i powolne uwalnianie się fosforu, co jest bardzo ważne dla rozwoju roślin. Niedobór fosforu sprawia, ze rośliny stają się sztywniejsze, w rezultacie prowadzi to do ich złamania.
Stosowanie:
Nawóz należy stosować współrzędnie z azotem i potasem. Po rozsiewie wymieszać z glebą.
Dawkowanie:
- kapusta głowiasta: 1,2-1,5 kg na 100m2
- kalafior: 1,3-1,5 kg na 100m2
- burak ćwikłowy: 0,7-1,1 kg na 100m2
- marchew: 0,8-1,1 kg na 100m2
- cebula: 0,6-1,0 kg na 100m2
- pomidor: 0,7-1,5 kg na 100m2
- ogórek: 0,7-1,2 kg na 100m2
- groch zielony: 0,5-0,9 kg na 100m2
- fasola szparagowa: 0,7-1,0 kg na 100m2
- seler: 0,9-1,2 kg na 100m2
- kalafior: 1,3-1,5 kg na 100m2
- burak ćwikłowy: 0,7-1,1 kg na 100m2
- marchew: 0,8-1,1 kg na 100m2
- cebula: 0,6-1,0 kg na 100m2
- pomidor: 0,7-1,5 kg na 100m2
- ogórek: 0,7-1,2 kg na 100m2
- groch zielony: 0,5-0,9 kg na 100m2
- fasola szparagowa: 0,7-1,0 kg na 100m2
- seler: 0,9-1,2 kg na 100m2
Skład:
- 40% P2O5 fosforanów rozpuszczalnych w kwasach mineralnych ( 25% P2O5 fosforanów rozpuszczalnych w obojętnym roztworze cytrynianu amonu)
- 10% CaO tlenek wapnia rozpuszczalny w wodzie
- 5% SO3 trójtlenek siatki w postaci siarczanów rozpuszczalnych w wodzie
kh
- 10% CaO tlenek wapnia rozpuszczalny w wodzie
- 5% SO3 trójtlenek siatki w postaci siarczanów rozpuszczalnych w wodzie
kh
Informacje opracowane na podstawie:
Krysiak C., Mierzwa - Mróz E., Wińska - Krysiak M., Wrochna M.: Przygotowanie i planowanie produkcji ogrodniczej.: część 2. Warszawa: Wyd. REA, 2009. ISBN 978-83-7544-113-0.
Subskrybuj:
Posty (Atom)