Technika stosowania nawozów

Głównym źródłem składników mineralnych dla roślin jest gleba. Są one pobierane wraz z wodą przez korzenie i transportowane do innych części roślin. Prawidłowe nawożenie gleby (nawożenie doglebowe) jest więc najwłaściwszym sposobem zaopatrywania roślin w potrzebne im składniki.

Pod względem techniki nawożenia wyróżnia się następujące sposoby wysiewu nawozów:
- nawożenie powierzchniowe rozsiewaczami tarczowymi i pneumatycznymi
- nawożenie zlokalizowane (punktowe, rzędowe lub taśmowe) agregatem siewnym z osobnymi siewnikami i redlicami do nawozu i nasion.
- nawożenie dolistne (awaryjne, pozakorzeniowe)

Zlokalizowany siew polecany jest:
- na gleby o niskiej zasobności w składniki przyswajalne szczególnie fosfor i potas oraz silnie uwsteczniające te składniki;
- na gleby położone na terenach z cyklicznie powtarzającymi się suszami, nawadnianych;
- przy stosowaniu tzw. dawek startowych nawozów (niewielkie ilości nawozów);
- w uprawie roślin o krótkim okresie wegetacji i jednocześnie dużych wymaganiach pokarmowych (sałata);
- w uprawie o początkowym wolnym tempie wzrostu systemu korzeniowego (kukurydza).

Nawożenie dolistne ma miejsce w przypadku:
- nadmiernego wypłukania składników mineralnych w głąb gleby przy dużej ilości opadów;
- uwsteczniana fosforu przy zbyt kwaśnym lub zasadowym odczynie gleby;
- nadmiaru w glebie innego antagonistycznego składnika (tzw. antagonizm jonowy);
- trudności w przemieszczaniu się składników (np.: wapnia) do owoców w okresie najintensywniejszego wzrostu;
- uszkodzenia korzeni.